Als je op de vraag ‘hoe gaat het met je’ alleen hoeft te lachen om het antwoord over te brengen, weet je dat het goed gaat. Ik ben op het punt gekomen dat ik op elk onbewerkt stukje hout even klop. Afkloppen dus, dat is het punt waar ik aanbeland ben. Geen blessures, bijna vakantie, fijne mensen om me heen, goed weer, een seizoen dat dichterbij komt...
Opnieuw een maand die voorbij gevlogen is. Toch was het een maand waar ik bijna elke dag kan herinneren doordat er iets leuks was of dat bijvoorbeeld een training erg goed ging. Mijn grateful list van deze maand staat bomvol. Het kostte me geen moeite meerdere dingen op de dag te kunnen opschrijven. Dat dit een fijne maand was, is zeker. Ondanks dat ik de deur bijna niet uit kom behalve voor trainingen leerde ik toch nieuwe mensen kennen. Daarbij was er het ultieme geluk van sneeuw om een week later in korte broek op de fiets te zitten. Ik rondde het – naar mijn mening – meest drukke project ooit op de opleiding af met een 7 (studententien!) en ben momenteel bezig met een ontzettend leuk nieuw project. Ook nam ik het Instagramaccount over van Watersley en kreeg hele positieve en enthousiaste reacties. Ontzettend leuk om anderen te kunnen motiveren, tips te geven en te kunnen helpen. Tel daar gezellige avonden eten met atleten, koffietjes en fanatieke tafeltennispotjes (dat wedstrijdgevoel toch even opzoeken) bij op en dan komt de tweede maand van dit jaar tot een goed eind.
Op sportief vlak maakte ik overigens veel progressie, werd ik mentaal nog meer vertrouwd van hetgeen ik doe en verbeterde ik mijn 5 seconden all-time power op de fiets op de laatste dag van de maand. Op de fiets reed ik medio februari ook nog een half uurtje koers op Zwift wat ik tot een redelijk einde kon brengen (zie foto’s voor de reality check). Ook het lopen gaat goed en met een week van ruim 23 kilometer (langste loopweek sinds september 2020) kan ik wel zeggen dat ik weer back on track ben. Nooit opgeven werpt zijn vruchten af.
Let’s get ready for March
En stiekem vind ik het heel fijn dat de nieuwe maand weer op maandag begint. Een nieuwe start van de week is toch altijd weer een soort blanco begin. Met én een nieuwe maand voor de deur, én een nieuwe week maak je mijn maandag al niet meer stuk – überhaupt moet je goed je best doen mijn maandagen te slopen! – Maar, een nieuwe maand dus. Normaal gesproken dé maand dat we afreizen naar Mallorca. Dit jaar is anders, voor iedereen. Ook al blijven we thuis, mijn nieuwe thuis voelt stiekem al als trainingsstage/buitenland. Hoe fijn dat je hier op een zonnige dag een rit kan maken door de heuvels vanuit huis, waar anderen voor moeten reizen. Ik voel me meer dan ooit bevoorrecht dat ik dit elke dag mag én kan doen. Maart zal een pittige maand worden met – als het lichaam mee blijft werken uiteraard! – een paar omvangweken. Hopelijk werkt ook het weer mee zodat we Zwift voorlopig even achter ons kunnen laten.
Geniet van maart en vergeet niet om te kijken naar elkaar. Een kaartje sturen, vragen hoe het met iemand gaat of een rondje samen fietsen is soms al genoeg. En voor iedereen die weer mag gaan werken, training geven of volgen, wat dan ook, geniet ervan! Nu pas beseffen we hoe fijn alle normale dagelijkse dingen zijn.
Dankjewel voor de support en stay safe y’all.
Heel veel liefs,
Kim.