Ergens van terugkomen. Sterker, beter én vertrouwder. Iedereen kent tegenslagen, geen twijfel aan. Voor mij was de val in Jersey met een gebroken sleutelbeen tot gevolg mijn grootste tegenslag ooit – naast alle andere pols-, elleboog en neusbreuken die ik onderhand gekend heb. In het buitenland zijn zónder ouders en met een sleutelbeen doormidden én twee vluchten overleven was geen pretje kan ik je vertellen. Thuis besefte ik pas dat ik me echt door de pijn heen heb moeten slaan. Weken na de val liet ik verschillende foto’s van Jersey uitprinten, waarvan de startfoto groot op canvas. Het feit dat ik me daar zo door alle pijn heb weten te zetten, heb genoten van het daar überhaupt kunnen zijn en – ondanks dat het herstel niet al te soepel verliep – sterker terugkwam, was voor mij de reden er een waar aandenken van te maken.
Heb jij je wel eens ergens doorheen moeten slaan?
Al is het uit die coronasleur! Het elke dag thuis zitten en het zien van dezelfde werk-, studie of sportplek. Hoe kom je straks weer helemaal ‘back on track’ als alles weer op gang komt? Ga je nu al naar buiten voor wat afwisseling, doe je elke dag oefeningen om (sport)blessures weg te krijgen of te voorkomen of volg je mentale coaching om alles op een rijtje te krijgen? Ik geloof niet dat iemand zo’n tegenslag niet heeft gekend of moest werken aan zichzelf om weer op het goede pad te komen – hoe erg je dan ook verdwaald was (de horloges van Polar hebben gelukkig de terug naar huis optie, ook in dit geval erg handig).
Ben de blessure de baas, en niet andersom!
Zelf ken ik niet beter dan een wekelijks bezoek aan de fysio, het doen van dagelijkse oefeningen en het plannen van massages om zo veel als mogelijk de blessures voor te zijn. Ook nu werkt mijn lichaam niet mee zoals ik het zou willen en kan ik niet de trainingen doen zoals ik het zou willen. Een flinke tegenvaller nadat het eindelijk weer de goede kant op ging. Ik schreef er nog over in mijn vorige blog; het ging zo goed dat ik alles maar bleef afkloppen. Wat ik onderhand ook als de beste weet, is dat een blessure je alleen maar sterker maakt, no matter what. Ondanks dat pijntjes en blessures altijd op de meest onmogelijke momenten op komen zetten, moet je altijd weten dat jij die blessure de baas bent – en niet andersom!
Een blessure te snel af willen zijn is een tweede. Hoe vervelend is het als je verwacht dat je na een weekje wel weer op de been bent, en het vervolgens terugkomt of dat een ander pijntje om de hoek komt kijken. Weet dat rust je niet per se slechter maakt. Sterker nog, ik denk dat rust je – als je het op de goede momenten neemt, uiteraard – juist alleen maar beter maakt. Rust nemen bij blessures, ziek zijn, drukte, mentale problemen… Rust is vaak de beste remedie. Aan de andere kant kan afleiding helpen, in ieder geval bij mij. Tijdens een blessure is er vaak niets anders dan het weten dat je ergens last van hebt en het je dag of mood beïnvloedt. Het gevoel van balen en het ertegenop zien om weer te mogen gaan lopen, fietsen of welke sport dan ook. Wat als ik het toch voel? Tot hoever is het verstandig om door te gaan? Een blessure neemt echt even je mentale gesteldheid over – bij mij in elk geval. Zelf weet ik vaak alles opzij te zetten en volledig voor het herstel te gaan. Ik weet wat mijn lichaam wel en niet kan maar weet ook dat ik advies nodig heb om met vertrouwen een training te kunnen doen tijdens het herstel. Toegeven aan onzekerheden mag, of moet zelfs! En weet ook, niet elke dag van je herstel zal soepel verlopen. I can tell.
What about you?
Het feit dat ik dit verhaal graag wilde schrijven als Polar ambassadeur, is omdat ik zeker weet dat ik niet de enige ben; de onzekerheid die komt kijken bij een blessure, het graag weer willen beginnen en de mateloze irritatie aan de oefeningetjes die je “moet” (niks moet!) doen om er vanaf te komen. Weet dat je niet de enige bent én dat ontzettend veel mensen bereid zijn om je te helpen. Ook al ken je elkaar niet eens. Deel kennis, ervaringen en ook de mindere momenten van het terugkomen van een blessure. Help en steun elkaar. Blessures hebben is net als corona, even een pas op de plaats. Maar neem het dan wel serieus. Weet dat je sterker terugkomt. En een bonustip, geniet extra van de momenten dat je wél pijnvrij je trainingen kunt doen. Hoe dankbaarder je bent voor die momenten, hoe gerichter je kunt werken naar datzelfde gevoel in je herstel.
Een jaar na de val in Jersey werd ik 6e in een sterk veld…