De competities in de eredivisie en de Jupiler League oftewel eerste divisie zit erop. PSV is op de laatste speeldag landskampioen geworden doordat Ajax de broodnodige punten verloor bij De Graafschap uit Doetinchem.

Voor de clubs uit Rotterdam is het seizoen al met al redelijk succesvol verlopen. Feyenoord haakte in de titelrace helaas al veel te vroeg af door zeven nederlagen op rij. Met de komst van Dick Advocaat als klankbord voor trainer Giovanni van Bronkhorst keerde het tij en kreeg men weer vertrouwen en proefde de selectie weer hoe winst smaakte. Met een reeks overwinningen en nog een aantal gelijkspelen werd de derde plek in de Eredivisie heroverd en definitief veilig gesteld. Hoe zal het de club vergaan in het nieuwe seizoen?

Dat is natuurlijk koffiedik kijken maar op een kampioenschap, hoe zeer de supporters er ook naar verlangen, hoeft men nog niet te rekenen. Daarvoor presteert het eerste elftal nog steeds te wisselvallig en is de selectie nog veel te onevenwichtig. Maar met een aantal gerichte versterkingen, via aankoop of uit eigen jeugd, moet het lukken om weer in de top drie te eindigen. Dan moet er niet te veel verzwakking gaan optreden qua bezetting. Dit lijkt nu al te gebeuren met het onvermijdelijke aanstaande vertrek van één van de steunpilaren van het afgelopen seizoen, Tony Villéna. We zullen zien hoe de club hiermee om gaat.

Voor Excelsior was het een seizoen zoals vele. Vechten om lijfsbehoud en dus continuering van een plek in de eredivisie. Dat dit is gelukt, is een prestatie van formaat van de Kralingers. Met de juiste instelling, namelijk een gezonde vechtersmentaliteit, wist men wisselende resultaten te behalen. Verwachte gelijkspelen of verliespartijen werden afgewisseld met soms verrassende overwinningen. De kwaliteit van het spel was soms niet groots maar dat deerde “ de club van oud papier “ (allang niet meer uiteraard maar dat imago hangt toch nog steeds een beetje om de club) uiteraard niet. Gewonnen moest er worden! Winst was het enige wat telde. Volkomen begrijpelijk. Mooi spel komt dan op de tweede, of derde plaats. De club speelt ook volgend seizoen op het hoogste niveau. Hoe zal het gaan? Waarschijnlijk een stuk moeilijker, want enkele spelers die ongetwijfeld in de smaak zijn gevallen bij scouts van andere Eredivisie-clubs, zullen mogelijk vertrekken. En het opstappen van trainer Alfons Groenendijk zal ook een zware wissel trekken op Woudenstein. Het is afwachten hoe de club deze ontwikkeling opvangt.

En dan is er nog Sparta. De oudste profclub van Nederland is afgelopen seizoen kampioen geworden van de Jupiler League en keert na een aantal jaren (teveel naar mijn mening) terug op het hoogste plan. Dat ging eerst nog zeer wisselvallig maar al naar gelang de competitie vorderde presteerde de club uit Spangen steeds constanter. Het was af en toe nog zeer spannend wat de trouwe supporters op Het Kasteel kregen voorgeschoteld maar het elftal begon uiteindelijk steeds vaker te winnen en de titel kon de club uiteindelijk nauwelijks meer ontglippen. Oftewel, groot feest in de Spartastraat! Maar hoe zit de toekomst eruit? De club heeft vrijwel altijd een gezonde financiële huishouding gevoerd dus aan gekke dingen (lees= buitensporige uitgaven) kan en wil de club zich niet wagen. Hulde daarvoor. Dat betekent overigens wel dat de mogelijkheden beperkt zijn. Maar dan is daar nog altijd één van de absolute pijlers van de club: de veelgeroemde jeugd-opleiding. Algemeen beschouwd als één van de beste van het land. Als je als supporters daar vanuit gaat kun je met een gerust hart toeleven naar het begin van de nieuwe competitie. De toekomst lijkt er voor Sparta rooskleurig uit te gaan zien. Let’s hope so.

Tenslotte wil ik als geboren en getogen Rotterdammer wel even meedelen dat het mij uiteraard zeer veel deugd doet dat de stad aan de Maas komend seizoen weer vertegenwoordigd is met drie clubs in de hoogste divisie. Zo is Rotterdam, in ieder geval voorlopig, weer voetbalstad nummer 1 van ons land.